Takeshi Saji WBB R-2 Damascus Nóż Sujihiki 27 cm

Noże kuchenne ze stali nierdzewnej są mniej wymagające w kwestii dbania o nie. W składzie zawierają chrom i inne pierwiastki, dzięki którym są bardziej odporne na środowisko zewnętrzne niż noże ze stali rdzewnych (węglowych). Jednak nie należy ich zaniedbywać zupełnie. Po użyciu należy je umyć i najlepiej wytrzeć do sucha lub pozostawić do wyschnięcia na ociekaczu, lub listwie magnetycznej. Jeśli trzymamy noże w bloku to najlepiej wkładać je tam, kiedy już są suche. Jeśli zostawiamy nóż na dłużej bez używania, nie zaszkodzi mu nasmarowanie go jakimś olejem jadalnym (unikajmy tylko tych szybko jełczejących jak olej lniany). Mimo że stal określona jest jako nierdzewna w nie sprzyjających okolicznościach może pokryć się patyną, jeśli nie będziemy o nóż dbali.

Całkowicie niedopuszczalne jest mycie noży w zmywarce. Bardzo ostre środki chemiczne używane w zmywarkach mogą powodować przebarwienia na ostrzu, uszkodzić trwale rękojeści lub ich powłoki a wysoka temperatura może spowodować odpuszczenie (rozhartowanie) krawędzi tnącej. Z tego samego powodu nie powinniśmy używać noża do mieszania czy sprawdzania twardości warzyw, czy mięsa w gotującym się bulionie

R-2 to stal proszkowa szybkotnąca R2 nazywana czasem  "SG2 (Super Gold #2)". Jedyna różnica pomiędzy tymi stalami to źródło ich dystrybucji. Stal R2 jest robiona przez jedna z największych i najbardziej znanych firm, czyli „Kobelco steel company”, która zajmuje się też dystrybucją tej stali pod właśnie tą nazwą. 

R-2 jest stalą używana w Echizen (dawniej Takefu), kultowym miejscu, w którym wytwarza się ostrza od XIII wieku. Noża wykonane z tej stali zajęły pierwsze miejsce w raporcie testów konsumenckich firmy Smartson ze Szwecji deklasując wszystkie noże topowych europejskich firm.

Stal ta jest bardzo twarda (twardsza niż większość innych stali proszkowych) i ma ekstremalnie długie trzymanie ostrości. Nie wymaga dużego zachodu przy konserwacji i nie rdzewieje łatwo, co jest wyjątkiem wśród stali, z tak doskonałym trzymaniem ostrości. Ostrość utrzymuje podobnie jak kultowa stal ZDP-189, ale ostrzy się od niej znacznie łatwiej. Można wyprowadzać krawędź tnąca na niskie kąty i dobrze pracuje się tą stalą na cienkich wypolerowanych krawędziach tnących.

Skład stali:

- Węgiel: 1.25 – 1.45%,
- Wanad: 1.80 – 2.20%,
- Chrom: 14.00 – 16.00%,
- Molibden: 2.30 – 3.30%,
- Mangan: 0.40%,
- Fosfor: 0.03%,
- Siarka: 0.03%,
- Krzem: 0.5%

Sprawdź za co odpowiadają poszczególne pierwiastki

Mistrz Takeshi Saji urodził się w 1948 roku na słynącej ze swojej historii

Rzemieślniczej, japońskiej wyspie Honisu w mieście Takefu, które po połączeniu z sąsiednim Imadate utworzyło po 2005 roku miasto znane dziś jako Echizen. Rodzina Saji od kilku pokoleń znana jest ze wspaniałych wyrobów kowalskich, co mogło wpłynąć na doświadczenie oraz tytuł Mistrzowski Pana Saji, którego specjalizacją są jedne z najlepszych na świecie noży myśliwskich, kuchennych oraz białej broni wykonywanej według najstarszych japońskich ręcznych metod obróbki, wyłącznie na zamówienie. Noże kuchenne mistrza Takeshi Saji, ze względu na ręczne wykonanie mogą minimalnie odbiegać od przedstawionych zdjęć.

Każdy wzór jest unikatowy, co sprawia, że noże są wyjątkowe i niepowtarzalne.

Do wykonywania wysokiej klasy kling swoich noży głównie używa jednej z najtwardszych dostępnych stali. Szybkotnącej sproszkowanej stali R2 / SG2, która osiąga zdumiewający wynik w skali twardości Rockwella- rzędu HRC 63 +/- 1, co stanowi o wyjątkowej żywotności ostrza. Same rękojeści oraz pochwy również zasługują na podziw.

Mistrz Saji upodobał sobie rzadkie i naturalne komponenty, takie jak: poroże jelenia, kości, Olneya tesota – nazywane potocznie drzewem żelaznym. Cechuje się ono zadziwiającą twardością i cieszącą oko fakturą. Całości dopełnia wykonywanie przez mistrza, sięgającej 7 000 lat tradycji - japooskiej techniki lakierowania Makie Urushi.

Wartym dodania jest również fakt, iż ręczne kucie ostrzy w stylu Echizen Echihamono

Oznacza, że dwa noże nie mogą być takie same-jak płatki śniegu, które mają własne odrębne wzory i szczegóły. Istotnym elementem, o którym warto powiedzieć jest fakt, iż w 1994 roku Mistrzowi został nadany tytuł Dento-Kougeishi - tradycyjnego mistrza rzemieślniczego, który zatwierdziło japońskie Ministerstwo Gospodarki Handlu i Przemysłu.