Stal wanadowo-molibdenowa lub chromowo-wanadowo-molibdenowa (nazwy występujące zwykle zamiennie). Prosta stal nierdzewna z zawartością w.w. pierwiastków w swoim składzie chemicznym (zwykle producenci nie podają procentowej zawartości tych pierwiastków). Pod tą nazwą może kryć się zarówno droższa stal typu Elmax (jest to nadal stal wanadowo chromowo molibdenowa) jak i stal używana na tańsze noże dla mniej wymagających klientów. W przypadku noży Satake znamy procentowy skład stali z jakich są wykonane (poniżej). Prosta w ostrzeniu nawet bez specjalnych systemów ostrzących. Bardzo odporna na rdze i elastyczna. Niezbyt długie trzymanie ostrości kompensuje odporność na wykruszenia i naprężenia boczne. Nie wymaga zbyt wiele uwagi przy konserwacji. Zwykle jest hartowana w niższych granicach skali HRC (56-58).

Noże kuchenne ze stali nierdzewnej są mniej wymagające w kwestii dbania o nie. W składzie zawierają chrom i inne pierwiastki, dzięki którym są bardziej odporne na środowisko zewnętrzne niż noże ze stali rdzewnych (węglowych). Jednak nie należy ich zaniedbywać zupełnie. Po użyciu należy je umyć i najlepiej wytrzeć do sucha lub pozostawić do wyschnięcia na ociekaczu, lub listwie magnetycznej. Jeśli trzymamy noże w bloku to najlepiej wkładać je tam, kiedy już są suche. Jeśli zostawiamy nóż na dłużej bez używania, nie zaszkodzi mu nasmarowanie go jakimś olejem jadalnym (unikajmy tylko tych szybko jełczejących jak olej lniany). Mimo że stal określona jest jako nierdzewna w nie sprzyjających okolicznościach może pokryć się patyną, jeśli nie będziemy o nóż dbali.

Całkowicie niedopuszczalne jest mycie noży w zmywarce. Bardzo ostre środki chemiczne używane w zmywarkach mogą powodować przebarwienia na ostrzu, uszkodzić trwale rękojeści lub ich powłoki a wysoka temperatura może spowodować odpuszczenie (rozhartowanie) krawędzi tnącej. Z tego samego powodu nie powinniśmy używać noża do mieszania czy sprawdzania twardości warzyw, czy mięsa w gotującym się bulionie